ضبط ویدیوکست با افشین رمضانی

پدرام بهرامی: یعنی الان مثلاً کراس کانتری، دانهیل، تریال اینا همه دوچرخه کوهستانی ولی باز هر کدومش یه

افشین رمضانی: روحیات

پدرام بهرامی: روحیات مختلفی داره

 افشین رمضانی: مختلفی داره مثلا اون کسی که خیلی اهل جنگولک بازیه

پدرام بهرامی: میره تریال

افشین رمضانی: ولی خب شهرو دوست داره، سازه‌های دستی رو دوست داره میره سمت تریال

پدرام بهرامی: تریال یا بی ام ایکس هم هست جزش

افشین رمضانی: در واقع اینجوری بهت بگم که اینا فکر می‌کنن که اون رشته‌هاست رو انتخاب کردن در واقع اون رشته‌هاست که این شخصیت‌ها رو انتخاب می‌کنند.

پدرام بهرامی: من خودم مثلاً خب می‌دونی کراس کانتری سوارم ولی خب اون حجم هیجان دانهیل رو من اصلاً تو ذهنم نمی‌گنجه ولی خب از اونور هم اون خطراتی که هم تو دانهیل هم تو بی ام ایکس، تریال هست باز من حال نمی‌کنم باش به همین خاطر به قول تو کراس کانتری منو انتخاب کرده.

افشین رمضانی: آره بچه های دانهیل نه اینکه نتونن رکاب بزنن حوصله‌شون سر میره؛

پدرام بهرامی: دقیقا، آروم آروم بریم بالا

افشین رمضانی: مغزشون نمیکشه که رکاب بزنند پیش خودشون میگن که چی؟ کاری که هیجان نداشته باشه اصلاً براشون خوشایند نیست حال نمی‌کنن، تخلیه نمیشن اگه بیان یه روز رکاب بزنن برگردن خونه احتمالاً معتاد میشن.

پدرام بهرامی: چیکارش کردی؟ رفتم رکاب زدم

افشین رمضانی: دقیقاً همین تیپیه ولی خب در واقع میشه گفت که حس‌های خوبیه هر کدومش، هر دوچرخه، هر سبکی برای دوچرخه

پدرام بهرامی: هر کدومش دنیای خودشو داره؛ توی داستان رکوردت که داشتی تعریف میکردی اون قسمتی که گفتی ده دقیقه خوابیدی و قبل از اینکه بخوای بخوابی داشتی به این فکر می‌کردی که فقط رکورد اتریشی رو یه خرده جابجا کنم یعنی ذهن گولت میزد که قبلش افشین تو می‌تونی آماده ای ولی ذهن داشت گولت میزد که آقا بسه دیگه اون رکورد رو ده متر جابجا کنه کافیه یه خرده راجع به این ذهن می‌خوام بگی

افشین رمضانی: ببین ذهن گولت نمیزنه، تویی که ذهن گول میزنی

پدرام بهرامی: این داستانو شروع کردی

افشین رمضانی: واقعیه، شما الان خودتو بزن به مریضی قطعاً مریض میشی.

پدرام بهرامی: اینا تو دبیرستان خیلی امتحان کردم یعنی می‌خواستم یه روز نرم خودم می‌زدم به مریضی فرداش واقعا مریض میشدم

افشین رمضانی: قدرت ذهن خیلی بالائه ولی باید کنترل بشه یعنی باید راهکار بهش بدی که این بتونه جلو بره

پدرام بهرامی: بله درسته

افشین رمضانی: قانون جذب اینجوریه که شما باید تمرین بکنی یعنی از خواسته های کم، جذب های کم شروع بکنی ذهنت یاد بگیره ذهنتو باید گول بزنی که بتونی به خواسته‌های بیشتر برسی.

پدرام بهرامی: یعنی در واقع اون رکوردی که تو زدی و در واقع تو ذهنتو گول زدی که می‌تونم

افشین رمضانی: آره یه لحظه

 پدرام بهرامی: ذهن دیگه باورش شد که می‌تونی

افشین رمضانی: کلاً توی سیستم‌های این تیپی که مثلاً ثبت رکورد مخصوصاً استقامتش زیاده

پدرام بهرامی: فشار زیاده

افشین رمضانی: بدن یه جایی میبره، یه جایی تموم میشه، چیزی که آدمو جلو می‌بره، ذهنه به قول فریدون مشیری میگه که تو یکی از شعراش میگه که “تنم که تاب گذشتن نداشت، درمی ماند دلم که از همه کس می گریخت، می آمد “

 پدرام بهرامی: چقدر قشنگ مناسب این بحث بود

افشین رمضانی: آره میگه که دیگه یه جایی آدم می‌بره ولی دلش که حالا همون ذهنه یا همون در واقع قدرت درون آدمه، آدم و جلو می‌بره حالا تو زندگی هم خیلی موقع‌ها می‌شه که می‌شه اسمشو گذاشت یه جورایی عشق که بتونه آدمو به عشق رسیدن به قله 

پدرام بهرامی: فیلم هندیش میکنی؛ افشین یکم از چالش هایی که توی این مسیر داشتی بگو چه تو رکوردت، هی رکورد میگم چون واقعاً یه چیز شاخصیه حالا هم تو ایران بعد از تو دیگه تو در واقع جاده رو آسفالت کردی همه شروع کردن رکورد رو زدن چه تو بحث رکوردت چه کلاً چالش‌هایی که تو زندگی این مدلی داشتی من خودم چون دوچرخه سوار هستم میدونم دوچرخه سواری ورزش گرونیه بخوای حرفه‌ای تو رشته کوهستان انجامش بدی شاید بعضی ها مثلا میبینم آره بابا این دیگه پولداره دیگه مثلاً دوچرخه ۴۰۰ میلیونی زیر پاشه چهار پنج تا دوچرخه داره نمیدونم کاروبار نمیکنه مثلا اسپانسر فقط بهش پول میده میخوره میخوابه راجع به این چیزها برامون بگو.

افشین رمضانی: تمام کسایی که مثل من زندگی می‌کنن به یه نوعی زندگیشون خاصه، متفاوته حالا خاص نگم متفاوته به خاطر اینکه اصلاً من خود من نمی‌دونم که ممکنه مثلاً شب کجا باشم یهویی یه پلن میاد تو سرم میرم اجراش می‌کنم  یا اینکه

پدرام بهرامی: اصلا ببخشید با این مدل ادونچریستی که تو داری اصلا معلوم نیست برای اخر هفته زنده باشی یا نباشی

افشین رمضانی: آفرین

پدرام بهرامی: دست و پات شکسته باشه یا نشکسته باشه

افشین رمضانی: زنده‌ام آره رفتم طالع بینی خوندم

پدرام بهرامی: هیچیت نمیشه نه

افشین رمضانی: بحث خانواده است که باید دائماً دور باشی وهمین باعث میشه که خب یه سری مشکلات به وجود بیاد

پدرام بهرامی: الان بحث خانواده رو که میگی مثلاً فکر می‌کنم کسایی مثل تو پارتنرشون یا همسرشون هم باید مثل خودشون باشه یعنی اونم باید تو بحث ادونچر و دوچرخه و کوه و اینا باید باشه حالا غیر از این باشه اصلا نمیتونه تحمل کنه

افشین رمضانی: جور در نمیاد آره واقعاً سخت میشه برای اون آدم سخت میشه من امتحان کردم

پدرام بهرامی: بله چون خب آخر هفته میشه اون میخواد بره مهمونی و پارتی و خرید تو می‌خوای بری بیست ستون و نمیدونم پرواز و کوه و اسکی و رو دوچرخه می‌خوای بری

افشین رمضانی: سخته آره

پدرام بهرامی: پس یکی از چالش هاش خانواده است

افشین رمضانی: آره خانواده است آره پیدا کردن اسپانسر البته برای من اون اوایل خب سخت بود چون مخصوصاً برای رکورد اولم خیلی شناخته شده نبودم ولی خب بعد از اون دیگه برام راحت شد آره و الان خب اسپانسر خوبی دارم شرکت نوای اتریشه که نمایندگیش اینجا باشگاه شاهین آبیه آقای حامد توتونچی، فروشگاه دهلیزه آقای محسن مولا جان که وارد کننده برندهای اورجینال کوهنوردی اند، عینک رودی پروجکت که الان سالیان سال اسپانسر منه چالشش خب ببینید یکی از بزرگترین چالش‌های زندگی من اینه که دائماً تو برنامه‌ام من اگر می‌خواستم بیزینس‌من باشم قطعاً یه بیزینس‌من موفقی می‌شدم ولی خب ورزش نمی‌ذاره یعنی هیچ وقتی برای آدم نمی‌ذاره.

پدرام بهرامی: در واقع تو کارت ورزش کردنه دیگه

افشین رمضانی: من شغلم ورزش کردن

پدرام بهرامی: شغلت ورزش کردنه

افشین رمضانی: خیلی سعی کردم شغل های دیگه هم بیارم کنار این ولی خب نمی‌ذاره یعنی باید تمرکزت روی این رشته‌ها باشه مخصوصاً حالا منم که چند تا رشته دارم کار می‌کنم پاراگلایدر دوچرخه است، اسکی، سنگنوردی همه اینام در واقع به صورت حرفه‌ای و پروفشنال هست

پدرام بهرامی: این دقیقا سوال بعدی من بود که خب افشین رمضانی الان داره چیکار میکنه غیر از دوچرخه می‌دونم که تو همه رشته ها دستی بر آتش داری ورزشی که الان داری جدی انجامش میدی چیه؟

افشین رمضانی: سنگنوردی، همه این ورزش‌هایی که اسم بردم جدی انجام میشه یعنی زمستون که میشه من اسکی و یخ‌نوردی میرم حالا یه تایمی میرم جنوب پرواز می‌کنم

پدرام بهرامی: گفتی پرواز، پروازم یادت باشه اشاره کنی

افشین رمضانی: در واقع من در حال حاضر تیم پایلوت دوتا کارخانه اروپاییم کارخونه نوای اتریش و یوپی آلمان

پدرام بهرامی: یعنی خلبان این دوتا تیم به عنوان نماینده تو ایران تو هستی

افشین رمضانی: نماینده نه نماینده‌اش کس دیگه‌ایه از دوستانمون هستن ولی من خلبان تیمشونم آره هر کمپانی یه سری خلبان تیم پایلوت داره که در واقع تخفیف‌های خیلی خوب و حالا یه جورایی رایگان در اختیار خلبانا قرار میدن که اینا براشون تبلیغ بکنه معمولاً می‌گردن دنبال خلبان‌های خوب یا خلبانایی که کارای خاص انجام میدن

پدرام بهرامی: تو ایران کی بهتر از افشین رمضانی

افشین رمضانی: نه خب هستن، هستن خلبانای خوب ما زیاد داریم منتها من یه خرده سعی کردم که یه سری کارهای متفاوتی انجام بدن مثلاً به پرواز کرج به شمال که از هشتگرد تیک آف کردم دو ساعت و ربع بعد لب دریای خزر لند کردن با پاراگلایدر

پدرام بهرامی: دو ساعته

افشین رمضانی: آره این مثلاً جزو اون برنامه‌های خاص بود که انجام شد و خیلی‌ها هم دنبالش بودن انجامش بدن منتها خب خیلی تکنیکی بود و یه مقداری هم کله‌خرابی می‌خواست آره یعنی باید ریسک بزرگی بود خیلی از بچه‌ها مثلاً همینو می‌گفتن که من ۱۹ متر بر ثانیه ارتفاع می‌گرفتم توی ترمال می‌چرخیدم.

پدرام بهرامی: یعنی در یک ثانیه تو ۱۹ متر می‌رفتی مثلاً تو دو ثانیه تو ۳۸ متر ارتفاع گرفتی

افشین رمضانی: آره یا توی باد ۸۰ کیلومتر من ماکسیمم سرعت ۱۲۱ کیلومتر ثبت کردم تو اون برنامه خب کاری بود که

پدرام بهرامی: ممکن بود بمیری ولی خب چون طالع بینی تو خونده بودی که اتفاقی برات نمی‌افته گفتی انجامش بدم.

افشین رمضانی: من همیشه فکر می‌کنم که ممکنه زنده بمونم ادامه میدم

پدرام بهرامی: چیزی هست افشین که ازش نترسی تو اصلا هست چیه؟

افشین رمضانی:  نه بذار اینجوری بگم من بزرگترین ترسم اینه که از نترسی خودم می‌ترسم

پدرام بهرامی: یعنی از نترس بودن خودت می‌ترسی

افشین رمضانی: آره چون یه جاهایی

پدرام بهرامی: ترسناکه ترسناکه

افشین رمضانی:یه جاهایی احساس می‌کنم که خب افشین اینجا دیگه بترس

پدرام بهرامی: باید بمیری دیگه

افشین رمضانی: اینجا دیگه بترس یه کاری کن آره مثلاً تو صعودهای سنگنوردی بعضی موقع‌ها بدون طناب سقوط می‌کنم یا کارای ادونچری انجام میدم

پدرام بهرامی: صعود بدون طناب میشه فری سولو

افشین رمضانی: فری سولو. خب واقعا ترسناکه اینکه آدم نترسه ببین یه دوستی یه حرفی به من زد به من گفت که می‌رید کاری رو انجام بدید به اون تهش فکر نکن به راه فکر کن این کارو قشنگ می‌کنه همین حرف باعث شد من نزدیک ۱۵- ۱۶ سال پا روی هیچ قله‌ای نذاشتم کوهنوردی می‌کردما می‌رفتم تا نزدیک قله می‌گفتم دلیل نداره من بخوام این کارو انجام بدم چون برنامه‌م این بود داشتم رو خودم تمرین می‌کردم که هدف برای خودم نذارم راه قشنگ انتخاب کنم خیلی موقع‌ها مثلاً دیوار علم کوه می‌رفتیم مسیر های خیلی سنگین صعود می‌کردیم شبانه انفرادی من دیوار علم صعود کردم می‌رفتم اصلاً نمی‌رفتم قله از چند متری قله برمی‌گشتم پایین چون اون کاره برای من خیلی قشنگ‌تر بود تا اینکه بخوام به هدفش فکر کنم به تهش من هیچ‌وقت فکر نمی‌کنم چون اصلاً تهش بازه خب تو می‌تونی هرچی ارتقا پیدا می‌کنی اون زوایا رو بیشتر ببینی می‌تونی انتخاب‌های بهتری بکنی و با توجه به شرایط چون هر لحظه ممکنه شرایط عوض شه هر لحظه

پدرام بهرامی: ولی خیلی جالبه ها افشین بچه‌ها یه جمله‌ای گفت که به تهش فکر نکن به مسیر فکر کن و از مسیر لذت ببر البته من فکر کنم یه خرده اجرا کردنش شاید سخت باشه تو زندگی ولی خب باحاله

افشین رمضانی: همه‌ی کارهای تک بعدی دنیا تموم شده

پدرام بهرامی: اینم نکته‌ای بودا همه کارای تک بعدی دنیا تموم شد

افشین رمضانی: تموم شده یعنی پرونده‌اش بسته شده تو اگه می‌خوای کار جدیدی بکنی باید تلفیقی از دو تا سه تا هنرت باشه

پدرام بهرامی: خب

افشین رمضانی: این باعث می‌شه که تو رشد بکنی باعث میشه که خیلی اتفاق جالبه بیافته

پدرام بهرامی: خیلی نکات کنکوری داره میگه بچه‌ها افشینا خب

افشین رمضانی: توی اون مباحثی که من کار کردم چه روی در واقع سنگنوردی و دوچرخه که چند تا پلن ما اجرا کردیم گوشش مسیر بوده دوچرخه رو بردن بالا و صرفاً جهت تبلیغات بوده و تو مرحله بعدی این بوده که شدنیه میشه این کارها رو انجام داد تو اون برنامه‌ای که من در واقع دوچرخه روی طنابی بهم آویزونه و دارم رد میشم از توی دره‌ای عرض دره ۵۰ متره عمق دره هم ۵۰ متره من طنابو در واقع کارگاه زدم فرود رفتم پایین از دیواره اونور صعود کردم طاب فیکس کردم

پدرام بهرامی: انور هم دوباره کارگاه زدی

افشین رمضانی: آره کارگاه زدم برگشتم اینور دوچرخه‌مو با خودم حمل کردم در واقع می‌خواستم بگم که اگر حتی توی دره‌ای چیزی هم باشه امکانات و علمش باشه شما می‌تونی اینجوری گریز بزنی و دره رو رد کنی دوچرختو رد کنی با خودت ببری ولی خب در واقع بحث تبلیغاتی بود اون موقع رودی پروجکت اسپانسر من بود که عکسشو توی کاتالوگش زد و خیلی بولد شد اون تایم

پدرام بهرامی: یه خرده از تاثیرات دوچرخه سواری تو زندگیت برامون بگو کسایی که تازه این راهو شروع کردن می‌خوان ببینم آقا تهش چیه حالا این همه رکاب می‌زنی مثلاً تاثیری هم داره جدا از اینکه مثلاً ورزش برای سلامتی بدن خوبه می‌خوام تاثیرشو تو زندگیت بدی تو لایف استایلت بگی مثلاً میگه صبرم مثلاً زیاد شده یا سخت‌کوشی و جنگجو بودنم مثلاً بیشتر شده

افشین رمضانی: ببین همه چی در واقع تمرین میخواد دیگه حتی اینکه بخوای سخت کوشم باشی باید تمرینشو انجام داده باشه یعنی به یه مرحله برسی حالا یک بیس اولیه داشته باشی بعد شروع کنی تمرین کردن به مرحله‌ای برسی که دیگه خودت بگی که آره من یه سخت گوش واقعی‌ام یعنی می‌تونم از پس خیلی از کارا بربیام

پدرام بهرامی: اینا همش دوچرخه سواری در واقع مثل یه تمرین برات

افشین رمضانی: آره یه تمرینه؛ ولی دوچرخه ببین خیلی جالبه که همه دوچرخه رو دوست دارن من الان در واقع یه جورایی دارم تدریس می‌کنم خیلی از خانم‌هایی که تو رده سنی ۴۵ سال تا ۷۶ سال من کارآموز داشتم که اومدن روندن دوچرخه رو یاد بگیرن شاید بعداً هم اصلاً سوار دوچرخه نشن ولی از بچگی چون آرزوی هر بچه‌ای بوده یا خیلی از بچه ها دوچرخه بوده به خاطر همین همه مردم یه حس خوب بهش دارن مگر اینکه یه کسی یه خاطره بدی داشته باشه ولی در کل اون حس خوب است مثل پرواز که آرزوی دیرینه انسان بوده و مثلاً من الان وقتی پرواز می‌کنم خیلیا با دیدن ویدیوهای منم لذت می‌برن

پدرام بهرامی: من خودم واقعا ویدیوهانو‌میبینم

افشین رمضانی: چون خیلیا میگن که خب ما از ارتفاع می‌ترسیم یا اینکه امکاناتشو نداریم، وقتشو نداریم میان حتی با همین ویدیو هم لذت می‌بره یعنی خودشونو جای من می‌ذارن دوستام همه بهم میگن که مثلاً انگار که ما داریم این تصاویرو خلق می‌کنیم اینجوری حس خوب می‌گیرن

پدرام بهرامی: گفتی پرواز تا حالا دوچرخه رو با پرواز میکسش نکردی برنامه‌ات چیه؟

افشین رمضانی: خیلی کار راحتیه

پدرام بهرامی: با توجه به اینکه مثلاً توی چند تا تیک آف کنارت بودم نمیدونم مثلا میشه رکاب زد لبه دره دوچرخه رو ول کرد دوچرخه با چتر بیاد پایین خودت بپری یا نمی‌دونم کارای همچین چیزی همچین برنامه‌ای دارین

افشین رمضانی: قیمه‌ها رو داره می‌ریزی تو ماست هیچی ماست‌ها داری می‌ریزی تو قیمت

پدرام بهرامی: میخوام ببینم همچین کاری هم میشه کرد

افشین رمضانی: ببین شدنیه الان اتفاقا مثلا خیلی از بچه ها توی اینستا برای من یه کلیپ می‌فرستن که طرف با دوچرخه تیکاف میکنه بال میاد بالا سرش بعد میره لند می‌کنه و برای من کار خنده‌داریه

پدرام بهرامی: آها یعنی کار خیلی ساده‌ایه مثلا که چی مثلا

افشین رمضانی: کار خاصی نیست انجام دادنش نه تو دوچرخه سوار خوبی با اون کار نه یه خلبان خوبی

پدرام بهرامی: هیچی رو به نمایش نمیداری

افشین رمضانی: قراره بره سر بخوره در واقع ما اصطلاحا میگیم سر خوردن اینجوری میاد پایین لند میکنه حالا با دوچرخه‌ست دیگه خیلی هم راحته اتفاقا کار خاصی نیست ولی خب مردم عادی فکر می‌کنن که مثلاً خیلی یه کار خیلی شاخص در صورتی که هر کسی که یه ذره پاراگلایدر بلد باشه یک سال بیاد توی پرواز می‌تونه انجامش بده کار خاصی نیست

پدرام بهرامی: برگردیم سر دوچرخه دوباره بهترین دوچرخه که داشتی چی بوده؟

افشین رمضانی: خیلی سوال سختیه

پدرام بهرامی: نه دوچرخه‌ای که دوسش داشته باشی اینطوری بگم خفن‌ترین دوچرخه‌ای که سوار بودی چی بوده؟

افشین رمضانی: یه دونه کنندال فول کربن بود که لفتی بود کمکش کربن بود

پدرام بهرامی: چه سالی بود؟

افشین رمضانی: حول و حوش فکر می‌کنم ۸۵

پدرام بهرامی: ۸۵، اون سال‌ها فکر کنم البته خب تحریم و اینا اون موقع نبود دوچرخه خوب میومد اون موقع ولی خب الان متاسفانه تحریم نداریم چرخ خوب ولی همون موقعش که چرخ میومد فکر کنم کنندال لفتی کربنی که کمکش هم کربن باشه

افشین رمضانی: کربن بود و برقی بود

پدرام بهرامی: برقی ؟

افشین رمضانی: برقی بود

پدرام بهرامی: من نشنیدم تا حالا

افشین رمضانی: یه دونه سیم اومده بود روی فرمونش یه دکمه داشت دکمه رو میزدی یه چراغ روشن می‌شد کمک قفل میشد.

پدرام بهرامی: یعنی قفل شدنش برقی بود سیم نبود که اینطوری این شیفتر رو فشار بدیم.

افشین رمضانی: نه نه سیم برق بود

پدرام بهرامی: سیم برق بود؛ کابل بود بعد باتری میخورد؟

افشین رمضانی: باتری میخورد. باتری هم خیلی مصرفش بود فقط یک دکمه رو فشار می‌دادی یه قطعه رو جابجا می‌کرد که تیک مکانیکی بود

پدرام بهرامی: اولین بار می‌شنوم اصلا همچین چیزی ندیدم

افشین رمضانی: خیلی جالب بود کمک عقبشم که هوشمند بود

پدرام بهرامی: پس فول بود

افشین رمضانی: آره دوچرخه فوق العاده‌ای بود ولی خب از اونجایی که من اسپانسرها در واقع بهم دوچرخه دادن تو این چندین و چند سال

پدرام بهرامی: اونم اسپانسر داده بود بهت ؟

افشین رمضانی: نه اونو خریده بودم

پدرام بهرامی: اونو خریده بودی

افشین رمضانی: یه تایم کوتاهی هم داشتمش ترجیح میدم که پول به دوچرخه ندم

پدرام بهرامی: تا وقتی اسپانسر میده آدم خودش چرا بده

افشین رمضانی: آره دیگه

پدرام بهرامی: خب این دوچرخه که میگی همین کنندال لفتی فول کربن و چه بلایی سرش آوردی فروختیش؟

افشین رمضانی: آره فقط یه دور من باهاش رفتم تمرین این دوچرخه لاستیکاش فاسد شده بود دوچرخه که لاستیکاش فاسد میشه وقتی ترمز میزنی لاستیک حول محور طوقه میچرخه

پدرام بهرامی: طوقه می‌چرخه

افشین رمضانی: بعد سر یه پیچ ترمز زدم لاستیک چرخید والفو کند در جا خالی شد

پدرام بهرامی: تیوبلس بود؟

افشین رمضانی: نه نه تیوب بود

پدرام بهرامی: تیوب داشت؟

افشین رمضانی: آره تیوب بود والفو کند درجا بادش خالی شد تیوب می‌چسبه به لاستیک دیگه

پدرام بهرامی: آره

افشین رمضانی: وقتی باد میشه میچسپه به لاستیک وقتی لاستیک می‌چرخه حول محور طوقه تیوب هم باهاش میچرخونه والف توی طوقه کنده شد سر پیچ من داشتم می‌پیچیدم این اتفاق افتاد چون ترمزم زدم یه لحظه باد لاستیکی جلو خالی شد فقط تونستم فرمونو صاف کنم که اول زمین نخورم یه دونه گاردریل جلوم بود در لحظه به این فکر کردم که این کمک لفتی کربن دوچرخه

پدرام بهرامی: برقی

افشین رمضانی: آره اگر بخوره به اون گاردریل

پدرام بهرامی: بشکنه من قلبم میشکنه

افشین رمضانی: من تموم میشم دستمو اینجوری بردم جلو ترمز عقب گرفتم کامل فقط چون ترمز جلو دیگه نداشتم دیگه

پدرام بهرامی: آره دیگه لاستیک نداشتی

افشین رمضانی: آره فقط با ترمز عقب این دستم بردم جلو با دستم ضربه گارد گرفتم و احساس موفقیت کردم

پدرام بهرامی: اومدی پایین دیدی خب خداروشکر کمکش سالمه

افشین رمضانی: بعد دیدم دوچرخه به درد تمرین نمیخوره

پدرام بهرامی:  نمیخوره، فقط جلو مهمون بیاریش

افشین رمضانی: آره واقعا خیلی سخت بود یعنی همش باید هی مراقب باشی خوبه ها ولی بیشتر به درد دوچرخه بازها می‌خوره تا دوچرخه سوارها چون ما یه سری از آره یه سری دوچرخه باز داره یه سری دوچرخه سوار داریم

پدرام بهرامی: دوچرخه بازار دوچرخه می‌گیرن فقط پز برند بدن و اونقدرم احتمالاً نه سوارش میشن نه فشار میارن بهش

افشین رمضانی: آره تو آب نره تو گل نره همیشه تمیز باشه دوچرخه‌شون ولی دوچرخه سوارا نه از وسیله‌شون استفاده می‌کنن نه فقط دوچرخه همه رشته‌ها از وسیله‌شون استفاده می‌کنن مصرفش میکنن که یاد بگیرن

پدرام بهرامی: ما هم یه دوستی داشتیم یه دوچرخه کربن داشت برنامه که میرفتیم رو آسفالت آب که بود پیاده میشد دوچرخه رو برمی‌داشت می‌رفت اون‌ور آب دوباره میذاشت پایین سوار می‌شد می‌گفتیم آقا چرا میگفت نه این آب میره اینجا زنگ میزنه دوچرخه‌ست خب برای استفاده است دیگه آره راست میگی

افشین رمضانی: ببینید وسواس، وسواس این تیپی باعث میشه پیشرفت نکنید خب یعنی به لحاظ روانشناسی ورزشی من خیلی روی این آدما مطالعه کردم حالا نزدیک بیست و دو سه ساله دارم تدریس می‌کنم تو رشته‌های مختلف همه اینایی که روی وسایلشون وسواس دارند وسواسه‌ها اینی که مواظب وسایلشون باشن

پدرام بهرامی: اون یه چیز متفاوته وسواس

افشین رمضانی: اینکه وسواس داشته باشن دائماً یه سدیه جلوی پیشرفتشون که من خدا را شکر اونو نداشتم تا الان حداقل هفت هشت ده تا تنه دوچرخه فقط شکونده کلی قطعات داغون کردم خودم خیلی ترکیدم راهی بیمارستان شدم ولی خب هرچی در واقع بحث تجربه است دیگه هرچی تجربه میره بالاتر یاد می‌گیری که کمتر آسیب ببینی مخصوصاً اگر علمش هم داشته باشیم

پدرام بهرامی: خب تو نمی‌ترسی توییم از این آسیب دیدن ها یه بلایی سرت بیاد که دیگه نتونی مثلاً دوچرخه سواری رو ادامه بدی یا ورزش کوهستان و ادامه بدی می‌خوام بگم ببین بیگانه با این مسئله

افشین رمضانی: نه همون بحث ترس است که

پدرام بهرامی: از نترسیدن خودت می‌ترسی

افشین رمضانی: از نترسیدن خودم می‌ترسم واقعیتش اینه که نمی‌دونم شنیدی یا نه میگن ترس برادر مرگ

 پدرام بهرامی: آره شنیدم ولی خب آخه دیگه یه جایی خب یه بلایی سرت بیاد نمیدونم

افشین رمضانی: هیچی نمیشه من به چیزای مثبت فکر میکنم

پدرام بهرامی: بی ترمز بیایم پایین

افشین رمضانی: آره لذتشم به همینه دیگه

پدرام بهرامی: خب افشین یه خرده برامون از وضعیت دوچرخه سوارا تو ایران بگو میدونی میخوام یه حرفایی از جنس درد و دل و انتقاد برامون بگه الان مثلاً کسی که دوچرخه سوار کوهستانه از تامین قطعات و لوازم دوچرخه‌اش تا محدودیت‌هایی که داره الان یه قانونی من چند وقت پیش شنیدم مصوب شده که دقیقاً به دوچرخه سوارایی که شلوارک دوچرخ سواری می‌پوشند اشاره شده و یه جریمه مثلاً ۵ میلیونی ۱۰ میلیون ۲۰ میلیون یه همچین چیزایی براش هست یه همچین چیزایی رو می‌خوام به اون بگید درد دل دوچرخه سوارا حرف دلشون چیه

 افشین رمضانی: ببین کسی که تو ایران ورزش می‌کنه خیلی با وجوده، تو هر رشته‌ای چون ما انقدر اینجا ممنوعیت‌ها داریم و انقدر مشکلات داریم که واقعاً وقتی ورزش می‌کنیم یعنی باید از پس اون مشکلات بر بیاید

پدرام بهرامی: پی همه چی رو باید به تنمون بمالیم دیگه

افشین رمضانی: خیلی موقع‌ها شده که به خاطر یه شلوارک دوچرخه سواری، شاگردامو در واقع گرفتن بردن پاسگاه مشکلات این تیپی براشون درست کردن

پدرام بهرامی: من خودم تجربه اش رو دارم

افشین رمضانی: یا یادمه که من حکم رئیس هیئتی کرج برای دوچرخه سواری برام اومده بود و ما هم استارت سه‌شنبه‌های بدون خودرو رو زده بودیم که

پدرام بهرامی: تو کرج

افشین رمضانی: تو کرج با دوچرخه تو جلسات اول من خودم از جیب خودم هزینه کردم چه می‌دونم از کرایه دوچرخه تا کاور و یه تغذیه‌ای برای به عنوان صبحانه و از اداره ورزشی کرج شروع کردیم بعد خب من تازه یه شلوارک گشاد اندرویی پام بود یه زانوبند که فقط ساق پام بیرون بود

پدرام بهرامی: رسماً تا زیر زانوت پوشیده بود

افشین رمضانی: بعد با تیشرت آستین بلنده گشاد اصلاً تیپ اندرو دیگه رفتم اداره معاون اداره برگشت به من گفت که افشین بیا بالا کارت دارم گفتم کار دارم گفت نه بیا بالا واجبه رفتم بالا حالا رئیس اداره از دوستای چندین و چند ساله من کامل منو می‌شناسه رفتم بالا گفت که این چه تیپ اومدی گفتم چطور مگه گفتم اینجا چه اداره‌ایه گفت اداره ورزشه گفتم تیپم ورزشی دیگه مشکل چیه گفت نه تو این اداره شما حق نداری اینجوری بیایی بری گفتم من کل ایرانو تمام اداراتشو با شلوارک کراس کانتری که جذبه

پدرام بهرامی: جذبه کوتاه ترم هست میرم

افشین رمضانی: رفتم اومدم اینجا که اداره ورزشه من دارم ورزش می‌کنم تیپم ورزشیه حداقل تو نباید به من گیر بدی گفت نه شما الان حکم رئیس هیئتی براتون خورده

پدرام بهرامی: دیگه باید رعایت کنی دیگه ای بابا

افشین رمضانی: گفتم من در وهله اول ورزشکارم اگر می‌تونین بپذیرین ولی ظاهراً که شما اصلاً هیچ تمایلی به این قضیه ندارین دوست دارم همیشه من با کت شلوار بیام برم منم نیست

پدرام بهرامی: سرمه‌ای

افشین رمضانی: آره زدم یعنی اومدم بیرون و کلاً دیگه هیچ مسئولیتی از اون موقع نگرفتم ببین مشکلات خب خیلی زیاده از این وجه قضیه نگاه کنی اینجوریه؛ تو بحث تجهیزات و اینا با توجه به تحریم‌ها و مشکلات گمرک و وضعیت اقتصادی، دوچرخه‌ها الان دیگه یه دوچرخه خوب حداقل ۲۰۰ میلیون تومن کسی که بخواد بره مسابقه باید هزینه کنه

پدرام بهرامی: بله

افشین رمضانی: بین ۱۰۰ تومن تا ۲۰۰ تومن باید هزینه بکنه

پدرام بهرامی: کم پولی نیست پول یه ماشینه

افشین رمضانی: آره بعد یه جفت لاستیک الان چهار پنج تومن هزینه است

پدرام بهرامی: بله

افشین رمضانی: یه مشکلی دوچرخه پیدا کنه خب اینا چیزاییه که واقعاً سخت می‌کنه ورزش رو مخصوصاً ورزشی که توأم با صنعته دوچرخه، دوچرخه سواری صنعت خیلی بزرگی پشتشه

پدرام بهرامی: یعنی چرخ جدیدتر می‌آد حالا نه سال بعد ولی بعد دو سال تو باید چرخت رو آپگرید کنی

افشین رمضانی: باید عوض کنی جا نمونی

پدرام بهرامی: بله

افشین رمضانی: از متریال گرفته طراحیش چون رقبا استفاده می‌کنند و راحت می‌تونن جات بذارن همه اینا مستلزم اینه که امکانات باشه پولش باشه بتونن استفاده کنه ولی در صورتی که اینجا دیگه هممون می‌دونیم وضعیت به چه شکل دوچرخه سواری مثل همون

پدرام بهرامی: بله راجع به بحث پوشش و محدودیت که گفتی من خودم یه تجربه شخصی دارم اینکه همه فکر می‌کنن مثلاً خانم ها تو شهر فقط دوچرخه سواری میکنن تیکه میشنون و نمیدونم متلک بهشون میگن من خودم که یه پسرم با شلوارک کراس کانتری تو شهر پا میزنم تیکه می‌شنون، نمی‌دونم متلک میندازن جلوم میپیچن یه بار که یه تجربه داشتیم حالا اسم روستاشو نمیگم رفته بودیم از روستاهای جاده چالوس بود مجبور بودیم بخشی از مسیرمون رو از تو روستا رد بشیم یعنی کلش مسیر کوهستانی بود مجبوریم از تو روستا رد بشیم من عقب‌دار گروه بودم یکی از بچه ها دوچرخه‌اش پنچر شد مثلا همون ۵۰ متر اول روستا ما وایستادیم پنچری گرفتیم اندازه ۷-۸ متر عقب موندیم تیم رد شده بود از روستا  اومدیم بریم جلومونو گرفتیم جلومونو گرفتن و اون آقا گفتش که آقا چه وضعشه من گفتم چه وضعشه گفت این چه لباسیه پوشیدی گفتم خب لباس ورزشه دیگه گفت خجالت نمی‌کشی زن و بچه مردم اینجا هستن نگاه میکنن گفتم خب زن و بچه مردم کشتی هم دارن تو تلویزیون می‌بینن دیگه چه ایرادی داره بعد گفت نه نمیشه گفتم خب اوکیه نمیشه من همه این داستانایی که باید به فرهنگ جوامع محلی احترام بذاری همه رو قبول دارم آقا داریم میریم یعنی مهلت به ما بدین ما ۲۰ ثانیه دیگه تو روستا نیستیم گفت نه نمیشه اینطوری گفتم خب چیکار کنیم وانت آوردن وانت حمل فضولات یعنی مثلاً پشکل و پهن گوسفندا رو بارش می‌کردن می‌بردن خارج روستا ما رو پرت کردن تو وانت نه که بگن بفرمایین بالا پرت کردن تو وانت و خارج روستا واقعاً مثل گوسفند انداختن اون پایین گفتن دیگه اینجا پیداتون نشه و این محدودیت‌ها راجع به ما که پسریم هست وای به حال خانومای بنده خدا که قطعاً خیلی فشار روشون بیشتره خیلی دردسرهای دیگه دارن

افشین رمضانی: مشکل از فرهنگ ماست

پدرام بهرامی: بله

افشین رمضانی: یعنی بخش بزرگیش‌ رو دولت باید انجام بده

پدرام بهرامی: دقیقا این‌ها چیزهایی که به دولت ربط داره الان مردم ما

افشین رمضانی: فرهنگ سازی باید بکنن منتها خب هنوز خیلی از ماها تو ۱۰۰ سال پیش گیر کردیم

پدرام بهرامی: اصلاً فرهنگ دوچرخه نیومده درست تو ایران مثل هر وسیله دیگه‌ای که اول خودش میاد بعدها فرهنگیش میاد خیلی از مردم هنوز نمیدونن که جای دوچرخه تو پیاده رو نیست میره تو خیابون بالاخره وسیله نقلیه است دیگه درسته موتوری نیست ولی وسیله نقلیه است داری رکاب می‌زنی بعد میگن آقا جای دوچرخه که تو خیابون نیست می‌گم خب کجا باید برم پیاده رو برو ماشین میزنه بهت موتور میزنه بهت یعنی در این حد هنوز جا نیفتاده این مسئله

افشین رمضانی: ما مشکل داریم سر فرهنگمونه دیگه اگر این درست بشه خیلی اتفاق قشنگی میوفته منتها نمی‌خوان درست شه

پدرام بهرامی: بله نمی‌خوان درست شه دوستان شنیدین نمی‌خوان درست شه

افشین رمضانی: چون بالاخره ما باید سرگرمی رو داشته باشیم دیگه

پدرام بهرامی: بله

افشین رمضانی: اگر سرگرم نباشیم

پدرام بهرامی: خب به جای خوب میرسیم پیشرفت می‌کنیم و نباید بکنیم مسلماً خب افشین خودت تمریناتت چجوریه اون بدن ماراتونی که گفتی اشاره کردی بهش که پزشک گفته تو بدنت ماراتونیه چند روز در هفته ورزش می‌کنی چند روز در هفته سوار دوچرخه‌ای اصلاً کجاها با توجه به اینکه تو ساکن کرجی و استان البرز به نظر من خیلی فضای خوبی داره برای ورزش‌های کوهستان چه سنگنوردی چه میدونم اسکای رانینگ، یخنوردی، اسکی، کوهنوردی، دوچرخه خودت کجا ورزش می‌کنی؟

افشین رمضانی: خب بیس فعالیتم که همون تو استان البرزه یعنی چه پرواز، سنگنوردیه خب ما تو سنگنوردی دیوار پل خواب رو داریم مجموعه خیلی خوبیه بعد توی بحث اسکی پیسته اسکی دیزین رو داریم که فوق العاده است دوچرخه سواری هم که کوهستانای اطراف کرج و در واقع ما پیستی درست نکردیم از بس که محیط مهیاست برای این کار اصلا تو کرج ما پیستی به عنوان پیست دوچرخه سواری نداریم چون کل منطقه قابل استفاده است یه تغییرات جزئی دادیم مخصوصا برای مسابقات و اینا مسیر طراحی کردیم ولی زور آنچنانی نزدیم چون پتانسیلش هست خود منم در واقع چون ورزش ادونچری می‌کنم یه خرده متفاوته به عنوان مثال با یک کسی که ورزش قهرمانی می‌کنه خب ریتم باید داشته باشه یا اون موقع که من برای رکوردم تمرین کردم تمرینم ریتم داشت سه روز تمرین بود یه روز استراحت تو اون سه روز تمرین سه تا فاز مختلف تمرینی داشتم که خب با توجه به اینکه مربی بودم خودم آگاه بودم که چجوری طراحی کنم که بتونم به اون هدف نهایی برسم

پدرام بهرامی: سه جور تمرین منظورت مثلاً یه روزش دوچرخه سواری بود یه روزش دو بود یه روزش کوه نوردی بود

افشین رمضانی: همش دوچرخه بود برای رکورد دوچرخه همش دوچرخه بود فازبندی به لحاظ اینکه تو چه سیستم ضربانی‌ای تمرین می‌کنم زمانش مثلاً چند ساعت باشه چه کارایی می‌شه انجام داد و بر این اساس ولی الان که خب همه رشته‌ها رو دارم انجام میدم حالا قبل از زمستون که اسکی و یخنوردی بیاد توی کار آره دوچرخه سواری میکنم اینجوری هم نیست ریتم داشته باشه با توجه به حسم می‌رم انجامش می‌دم یا نگاه می‌کنم مثلاً می‌بینم خب الان موقعشه که من یه هفته دوچرخه رو برم تمرین دوچرخه می‌رم انجام می‌دم یه وقتی می‌بینه هوا خوبه مناسبه برای پروازه، پرواز می‌رم در واقع کسایی که خلبان پاراگلایدر میشن یه جورایی حزب بادن قشنگ وایمیستن ببینن کی هوا خوبه بر اساس اون هوا من مابقی تمریناتمو برنامه‌ریزی می‌کنم سنگ نوردی در هفته حداقل یکی دو جلسه سنگ‌ نوردی میرم یک دو جلسه دوچرخه سواری میرم یک دو جلسه پرواز میرم حالا اینا باز ممکنه

پدرام بهرامی:اینا که از هفت روز هفته بیشتر شد؛ شد ۸-۹ روز

افشین رمضانی: بستگی داره دیگه نمی‌خوام به صورت کلی دقیق بگم چون اصلاً معلوم نمی‌کنه یهو می‌بینی ۴ روز پشت سر هم میرم پرواز با توجه به هوا و چون ورزش‌های ما هم طوری که دوره‌اش توی طبیعته به خاطر همون بر اساس آب و هوا برنامه تمرینمون می‌چینم آره

پدرام بهرامی: از دیوار آویزون شم یا روی دوچرخه باشم یا برم بالا بپرم آره دیگه فکر کن الان یه نفر مثلاً من می‌خوام دوچرخه سواری کوهستان رو شروع کنم از کجا باید شروع کنم آموزش چیا باید ببینم اصلا باشگاهی هست حرفه ای منو دوچرخه سوار کوهستان کنه یا جلوتر می‌خوام مثلاً برم تو مربیگری آیا کلاس های مربیگری که هست مثلاً مربیگری کوهستان و پیست جداست یا نه همش با همه چون به نظر من خیلی فرق می‌کنه

افشین رمضانی: درسته ببین اول در مورد اون سوال اولتون اینکه الان بسترش آماده است یعنی هم تو اکثر شهرها مربی‌های خوب هستن که می‌تونن برن پیش مربی و دوره ببینن تو کرج هم که ما هستیم الان بیست و چند ساله باشگاه دوچرخه سواری افق که چند تا تیم ملی داشتیم همه بچه‌ها به صورت خوب فعالیت کردن حالا یه دوره ضعیف بوده یه دوره قوی بوده ولی به هر حال بودیم و هستیم در مورد سوال دومتون که ببین من اون موقع که خدا بیامرز آقای زنگی آبادی رئیس فدراسیون بود یه طرحی رو بردم که بیان اگر قراره که یک مربی یه کسی می‌خواد بیاد مربی بشه تو دوره شرکت کنه یه علم و آگاهی خوبی داشته باشه من توی دوره مربیگری که خودم شرکت کردم سه چهار نفر اومده بودن که روندن دوچرخه رو بلد نبودن

پدرام بهرامی: یعنی برای شرکت تو دوره مربیگری حتی درجه سه یه بیس یه پیش نیازی بگن

افشین رمضانی: هیچی نبود

پدرام بهرامی: مثلا کو مدرک کارآموزی دوچرخه کوهستانت

افشین رمضانی: هیچی همه اینا رو من طرحشو نوشتم

پدرام بهرامی: الان میفهمم چرا مدرکتو آتیش زدی

افشین رمضانی: آقای زنگی آبادی هم تایید کرد منتها خب از رئیس فدراسیون برداشتنش والا خیلی خوب داشت پیش میرفت تو بحث آموزش الان به نظر من خیلیه یلخیه دوچرخه سواری طرف عین آب خوردن می‌تونه بره مدرک مربیگری بگیره

پدرام بهرامی: یعنی می‌خوای بگی الان مربیگری مثلاً پیست با دوچرخه کوهستان همش یکیه

افشین رمضانی: آره

پدرام بهرامی: خیلی فرق میکنه که پیست مثلاً یه جور بدن یه جور باید بهش فشار بیاد اصلا محیط اصلا یه چیز دیگه است کلا با کوهستان

افشین رمضانی: میگن درجه سه در واقع بیسیکه خب یه جورایی دارن آمارو می‌برن بالا مثلاً آمار مربی‌های ما زیاده در سال انقدر مربی داریم میدیم بیرون ولی اخه میدونی جالبیش چیه خود فدراسیون اون مدرک  مربیگری که خودش صادر می‌کنه رو قبول نداره میگه این آره در واقع یه جورایی کارآموزیه یه کارت شناسایی و الا کسایی که از اون دوره می‌آن بیرون واقعاً توانایی مربیگری رو ندارن و من دارم می‌بینم

پدرام بهرامی: خب بهتر نیست مثلا قبلش یه پیش نیاز یه کارآموزی باشه بعد دیگه میرسه تو مربیگری درجه ۳ یه خرده جدی‌تر بشه داستان

افشین رمضانی: دقیقا تو طرح درسم کارآموزی مقدماتی بود، کارآموزی پیشرفته بود، بعد میرفت تو مربیگری، مربیگری دوچرخه کوهستان که نفر بیاد اصلاً خیلیا هستن اصلاً کورسی رو دوست ندارن یا بچه‌های کورسی اصلا کوهستان و دوست ندارن

پدرام بهرامی: دو تا داستان متفاوته

افشین رمضانی: خیلی متفاوته آره به خاطر همین داره آسیب می‌بینه و ضربه میبینه از این جهت مخصوصاً دوچرخه‌‌ سواری کوهستان که بالاخره دیدش کمتره اکثر مسئولین فدراسیون‌ها و هیئت‌ها کورسی سواران هستن و بیشتر بها میدن به کورسی مسابقاتشو بیشتر برگزار می‌کنن و کوهستان یه جورایی فقیر افتاده

پدرام بهرامی: اصلاً خیلی از مردم من باز تجربه شخصیمه دوچرخه سواری حرفه‌ای رو دوچرخه کورسی می‌بینن مثلاً من بهشون میگم آقا من حرفه‌ای دوچرخه سواری میکنم میگن خب دوچرخه‌ات چیه میگم خب دوچرخه‌ی کوهستان دیگه میگه از اینا که فرمونش این شکلیه میگم نه اون کورسی مثلاً چیز دیگه است میگن خب مگه نمیگی دوچرخه حرفه‌ایه میگم خب حرفه‌ای کوهستانه اون حرفه‌ای یه چیز دیگست یعنی تو دید مردم عادی هم دوچرخه حرفه‌ای انقدر که کورسی رو بزرگ‌ کردن

افشین رمضانی: چون جلو چشمشونه

پدرام بهرامی: جلو چشم آره فکر میکنن فقط من مثلا تو تلویزیون حتی مسابقات کشورهای خارجی هم اینا فقط کورسی رو پخش می‌کنن اصلاً ندیدم مسابقات کوهستان پخش کنن در صورتی که تو کشور تو همین ایران توی مثلاً شاید یک فصل چندین دوره مسابقات کوهستان برگزار می‌شه دارم می‌بینم دیگه تو تهران شهرهای دیگه مقام‌های خوب دارن میارن چه آقایون چه خانوما، دخترا هم دارن خیلی خوب پیش میرن تو این زمینه ولی هیچ اثری ازشون نیست

افشین رمضانی: آره بخاطر اینکه اول اینکه پوشش تصویریش خیلی سخته

پدرام بهرامی: آره اخه الان  دستگاه‌های الان با یه هلی شات و نمیدونم چیز میشه دیگه

افشین رمضانی: میشه ولی خب همون مجوز هلی شات گرفتنم برای اون اپراتورش خیلی داستان به خاطر همین سخت میشه ولی خب شدنیه ها تو الان تو کشور خارجی

پدرام بهرامی: نمیخوان به این نتیجه می‌رسیم؛ فکر کن که شما از فردا میشی رئیس فدراسیون دوچرخه سواری بودجه‌ام نامحدود داری همه نوع اختیاراتم داری چیکار می‌کنی؟

افشین رمضانی: می‌فروشم میرم خارج

پدرام بهرامی: الان تو فکر کن میخوای بمونی دوچرخه سواری ایرانو بسازی دوچرخه سواری کوهستان ایرانو می‌خوای بسازی

افشین رمضانی: چیکار باید بکنم؟

پدرام بهرامی: چیکار چیکار دوست داری بکنی چیکار لازم می‌بینی که باید انجام شه و الان کمبود و کاستیش هست

افشین رمضانی:  ببین خیلی بحث بزرگ و جالبیه خب ولی من اگر بخوام شروع کنم از نونهالان شروع می‌کنم

پدرام بهرامی: یعنی از بیسیک شروع می‌کنی به

افشین رمضانی: از مقطع سنی نونهالان، نوجوانان روشون کار می‌کنم که در آینده بتونیم چهار نفر خوب داشته باشیم چون هرچی الان هست اگر اینا تموم بشن

پدرام بهرامی: دیگه نداریم

افشین رمضانی: دیگه نداریم از نونهالان تو اولین قدمی که یک رئیس خوب میتونه برداره اینه که رو نونهالان و نوجوانانش کار کنه

پدرام بهرامی: یعنی تقدیر آینده رو از الان داره آماده میکنه